“Bir zamanlar düzgün yürüyen bir kız varmış, Oysa tamamen aksakmış. Yeni potinlerinin içinde dimdik yürürmüş, Ben size söyleyeyim; aslında y...
Oysa tamamen aksakmış.
Yeni potinlerinin içinde dimdik yürürmüş,
Ben size söyleyeyim; aslında yalınayakmış.”
Film, Melody içinde kaybolunan kalabalıkların arasında; görülmeden, fark edilmeden, hissetmeden-hissedilmeden ilerliyorken yukarıdaki sözlerle başlar.
Boğazında hızla ilerleyen habis bir tümörün önce sesini kaybettirerek, 2 ay içinde O’nu atomlara ayıracağını, çok sıradan bir durumdan bahseder gibi aktaran doktorunun yanından ayrıldıktan sonra, belli ki bir şok ve idrak edememe hali içinde iş yerine yol alır. Eline kıdem tazminatını tutuşturup, işten çıkaran patronuna sanki doktorundan duyduklarından daha çok isyan eder Melody. Bir sürü değersiz şeyin peşinden giderken asıl kaybettiklerimizi farkına varamayış durumumuzdur bu.
Belki isteyip, istemediğini bile bilmeden tuttuğu şeylerden biri daha avucundan kayıp gider. Aynı gün içinde sevgilisinin kendisini terk etmek üzere olduğunu öğrenmiştir.
Tutunabilecek hiçbir şeyi yoktur ve evine gidip, bileklerini kesmek üzere doldurduğu küvetine uzanır. Bu sefer de jilet ellerinden kaymış ve yerde duran gazetenin kiralık, güzel bir çatı katı dairesi ilanının tam üstüne düşmüştür.
Elindeki tüm nakitle ilandaki kocaman, güzel çatı katını kiralar, kimseye haber vermeksizin ve evinden hiçbir şey almaksızın taşınır.
Bomboş dairede, bomboş yere uzanır. Düşleyebileceğiniz bir geleceğiniz yoksa geçmişi düşlemeniz kadar normal bir şey yoktur. Bu noktada filmde kolaycılık olarak adlandıramayacağımız, yerinde ve dozajında flashbackler kullanılmış.
Bu düşler, Melody’nin çocukluğunda sahip olmayı çok istediği kırmızı bir gitar üzerinedir. Düşlerinden telefonunu bağlamak üzere, dairesine gelen bir görevlinin sesiyle ayrılır. Bir sürü telefon rehberi bırakıp gitmek üzere olan görevliye, telefon rehberinde kendi numarasının yer almasını istemediğini söyler.
Yavaş yavaş soyunmaya başlar, üstündeki tüm giysileri çıkarır, camdan dışarıya atar. Dışarıdakilerin Ona giydirdiklerini, onlara geri vermeye başlamıştır. Artık çıplaktır.
Elinde kredi kartları ve yeni bağlanan telefonuyla baş başa kalmış olan Melody, ilk iş olarak ana karnına dönmek temasıyla tasarlanmış, kocaman bir yatak sipariş eder. Sonrasında evden dışarı hiç adım atmaksızın, kapıya gelen kataloglardan seçtiği ürünleri siparişle, hummalı bir alışveriş içine girer.
Bugüne değin boşa para harcamak olarak gördüğü için cep telefonu dahi edinmemiştir, ama şimdi daha önce sahip olmayı hayal bile etmediği ne varsa edinmek için zamanla yarışmaya başlamış gibidir.
Hiç tatmadığı şarapları, vejetaryen olduğu için yemeyi reddettiği et yemeklerini, adını bile duymadığı tüm lezzetleri dener ve sanki yıllarca aç kalmış gibi büyük bir iştahla tüketir. Özel tasarım aksesuarlar edinir ve onları okşayarak evinde özel köşelere yerleştirir. Yine özel tasarım giysiler alır, onlarla üzerlerinde daha etiketleri duruyorken, tamamıyla kendi istediği gibi yaratmaya başladığı evinde salınarak gezer.
Bu süreçte sadece iki kişiyi görmektedir. Biri siparişlerini eve getiren kargo şirketinde görevli siyah bir adam olan Roscoe, diğeri ise sık sık sipariş verdiği pizzacıda çalışan Cookie adındaki bir kızdır.
Her ikisi de Melody’nin garip gizeminden etkilenmiş ve çekimi altına girmiş gibidirler ve hayatında yer edinmek isterler.
Kısa zaman içinde her şeyin tadına bakmak, hayatındaki tüm açlıklarını gidermek isteyen Melody, şu an yapabileceği, fakat daha önce yaşamadığı ne varsa yaşamakta, denemektedir.
İçinde yaşadığımız tüketim toplumundan bahsederken, o’nu oluşturan düzenin yarattığı aşırı tüketimle birlikte, diğer bir ucu olan tüketememeden de bahsetmek gerekir. Sadece dengesiz dağılımdan, imkânsızlıkların neden olduğu doğal bir sonuç olarak tüketememe halinden bahsetmiyorum; psikolojik olarak da tüketememe…
Pek çoğumuz için, bu düzen içinde öylesine belirsizdir ki yerimiz, kaygan bir zemindedir ki yarınımız, imkânımız dahi olsa sahip olmaya, ihtiyacında olduklarımızı, istediklerimizi erteler ya da vazgeçeriz. Yarın öyle büyük bir boşluktur ki, bolca var olsa bile bugün derin bir nefes almaktan bile korkar bir hale gelmişizdir. Ne zaman geleceğini bilemediğimiz bir yarına erteleriz birçok şeyi. Ve böylece pek çok şey (obje-hayal-amaç); yarın için, belki de yarın hiç ihtiyaç duymayacağımız veya yarın imkânsız olduğu halde saklanmakta, istiflenmektedir.
Bu yüzden Melody’nin çılgıncasına tüketmeye endekslenmiş gibi görünen davranışlarını, geçmişinin ve olmayacak geleceğinin acısını çıkarmaya yönelik bir refleks olarak algılar, anlayamaya çalışırsınız.
Son büyük siparişi çocukluğunda da düşlerini süslemiş olan kırmızı bir elektrogitar ve diğer gerekli amfi, pedal gibi aletler olur.
Yıllardır yolu gözlenen bir sevgiliyi karşılar gibi karşılar kırmızı gitarını, ilk birleşme tutku doludur, bütünleşirler hiç ayrılmak istemezcesine.
Geçmiş yaşamında ne varsa değişmiştir, şimdi sadece istediği şeyleri yaşamaktadır. İstenilmeden yaşanan ilişkiler yoktur, içinde olmak zorunda kalınan durumlar yoktur, yapmakla yükümlü olunan, ama asla yapılmak istenmeyen işler yoktur. Her gün karşılaşılan sefil, ikiyüzlü, çıkar ilişkilerinden, mecburen içinde bulunan her şeyden uzaktadır ve gerçekten onunla olmak istediği için ve O olduğu için onunla olan iki kişi dışında kimse de yoktur hayatında.
Kanserin konaklamak için seçtiği beden ve ruh, aynı beden ve ruh değildir ki artık!
İzleyici olarak yaşamaya devam etmesini istersiniz Melody’nin fark ettikleri ve fark edecekleriyle, değiştirdikleri ve değiştirebilecekleriyle…
Gitar, gerçek bir yaşam öyküsünden yola çıkılarak sinemaya aktarılmış. Menşei nedeniyle baştan, belki doğal bir mesafe koyabileceğim, ama tesadüfen izlediğim bir film. Teması ve başrol oyuncusu Saffron Burrows’ın böyle bir durumu, psikolojiyi çok güzel yansıttığı başarılı oyunculuğu ve yer yer şiirselleştiğini düşündüğüm anlatımı ve de seçimlerimiz, vazgeçtiklerimiz, kaçırdıklarımız üzerine düşündürebildiği için hiç sıkılmadan izlediğim bir film oldu.
Yönetmen : Amy REDFORD
Senaryo : Amos POE
Görüntü Yönetmeni : Bobby BUKOWSKI
Müzik : David MANSFIELD
Yapım : 2008 – ABD - 95 Dk.
Tür : Dram / Müzik / Romantik
Oyuncular:
Saffron BURROWS
Isaach De BANKOLE
Paz de la HUERTA
İnceleyen: PINAR TANER
COMMENTS